Bij klimaatbeleid en duurzame plannen benoemen we vaak niet stevig genoeg wat we kwijtraken. Dit komt door ‘verliesaversie’: een psychologisch gedragspatroon. Reint Jan Renes pleit ervoor de olifant in de kamer wél expliciet te benoemen, om zo de status quo te doorbreken en meer tempo te maken. Aan de hand van voorbeelden uit de zaal vanuit zowel de warmtetransitie als de RES, bespreken we situaties van verlies en verliesaversie, de rol van communicatie en de vraag wat rechtvaardig is. 'Welk verlies mag je een ander aandoen?' Hoe verandering schuurt en hoe je er vanuit gedragspsychologisch oogpunt het beste mee om kan gaan.